Autor przedstawia, jak komuniści w okresie Polski Ludowej, a potem PRL, podporządkowali sobie społeczeństwo, naukę i edukację. Jest to obraz pełen empatii dla zniewolonych ludzi, traktowanych instru­mentalnie przez władze importowane ze Wschodu. Przemiany w programach i organizacji nauczania historii nie były podyktowane potrzebami merytorycznymi lub metodologicznymi, a wyłącznie tytu­łową tutaj ideologią. W latach osiemdziesiątych NSZZ „Solidarność” przystąpiła co prawda do naprawy programów nauczania, jednak odnowa natrafiła na ostry sprzeciw władz oświatowych i par­tyjnych. Wkrótce powrócił dawny model edukacji. Polityka historyczna okrzepła i podobnie jak wiele innych dziedzin życia społecznego, mogłaby swobodnie rozwijać się dalej, gdyby nie okoliczności zewnętrzne.

Format 17,5 × 23,5 cm, obj. 504 s., oprawa broszurowa
nakład wyczerpany